ਆਓ ਜਾਣੀਏ ਗੀਜ਼ਾ ਦੇ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡਾਂ ਬਾਰੇ

ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜਿਆਂ ਲਈ ਮਕਬਰਿਆਂ ਵਜੋਂ ਇੱਕ ਹਜ਼ਾਰ ਸਾਲ ਦੌਰਾਨ 100 ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਿਰਾਮਿਡ ਬਣਾਏ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਪਿਰਾਮਿਡ ਬਾਅਦ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ ਦੇ ਰਾਹ ਨੂੰ ਸੌਖਾ ਕਰੇਗਾ ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਪਿਰਾਮਿਡ ਧਾਰਮਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੇ ਕੇਂਦਰਾਂ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਮਿਸਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਇੱਕ ਦੌਰ, ਜੋ 26ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੋਂ 22ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਮੱਧ ਤੱਕ ਚੱਲਿਆ, ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਮਿਸਰੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਅਭਿਲਾਸ਼ੀ ਪਿਰਾਮਿਡ ਬਣਾਏ। ਮਿਸਰ, ਸੂਡਾਨ, ਇਥੋਪੀਆ, ਪੱਛਮੀ ਏਸ਼ੀਆ, ਗ੍ਰੀਸ, ਸਾਈਪ੍ਰਸ, ਇਟਲੀ, ਭਾਰਤ, ਥਾਈਲੈਂਡ, ਮੈਕਸੀਕੋ, ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਮਹਾਸਾਗਰ ਦੇ ਕੁਝ ਟਾਪੂਆਂ 'ਤੇ ਪਿਰਾਮਿਡ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮਿਆਂ 'ਤੇ ਬਣਾਏ ਗਏ ਹਨ। ਪਰ ਮਿਸਰ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਪਿਰਾਮਿਡ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਕੲੀਆਂ ਦੇ ਚਿੱਤ ਵਿੱਚ ਸਵਾਲ ਉੱਠਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪਿਰਾਮਿਡ ਕਿੱਥੇ ਹਨ। ਦਰਅਸਲ ਚੋਲ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਗ੍ਰੇਨਾਈਟ ਮੰਦਰ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅੱਜ ਵੀ ਧਾਰਮਿਕ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ ਹਨ ਅਤੇ ਪਿਰਾਮਿਡ ਵਾਂਗ ਉੱਪਰੋਂ ਤਿੱਖੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਪਿਰਾਮਿਡ ਮੰਦਰਾਂ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਤੰਜਾਵੁਰ ਵਿਖੇ ਬ੍ਰਿਹਦੀਸਵਰਾ ਮੰਦਿਰ, ਗੰਗਾਈਕੋਂਡਾ ਚੋਲਾਪੁਰਮ ਵਿਖੇ ਬ੍ਰਿਹਦੀਸਵਰਾ ਮੰਦਿਰ ਅਤੇ ਦਾਰਾਸੁਰਮ ਵਿਖੇ ਏਅਰਵਤੇਸਵਰਾ ਮੰਦਿਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਮਿਸਰ ਦੇ ਪਿਰਾਮਿਡਾਂ ਨਾਲ ਇਨ ਬਿਨ ਮੇਲ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦੇ ਪਰ ਇਹ ਇੱਕ ਕੋਨ ਵਰਗੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਅਤੇ ਬਣਤਰ ਵੀ ਪਿਰਾਮਿਡਾਂ ਵਾਂਗ ਹੈ। ਪਰ ਇੱਥੇ ਜ਼ਿਕਰਯੋਗ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਮੰਦਰ ਕਿਸੇ ਰਾਜੇ ਜਾਂ ਰਾਣੀ ਦੇ ਮਕਬਰੇ ਨਹੀਂ ਹਨ।

 ਖੈਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਅੱਜ ਆਪਾਂ ਮਿਸਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਏ ਹੋਏ ਪਿਰਾਮਿਡਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕੁੱਲ 120 ਦੇ ਆਸ ਪਾਸ ਮਿਸਰੀ ਪਿਰਾਮਿਡ ਮਿਲੇ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲਗਭੱਗ 80 ਪਿਰਾਮਿਡ ਸੁਡਾਨ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮੋਟੇ ਤੌਰ ਤੇ ਮੈਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪਿਰਾਮਿਡ "ਗੀਜ਼ਾ ਦੇ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡਾਂ" ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਚਾਹਾਂਗਾ। ਗੀਜ਼ਾ ਦੇ ਪਿਰਾਮਿਡ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤਸਵੀਰ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਮੱਧ ਪਿਰਾਮਿਡ, ਜੋ ਕਿ ਖਫਰੇ (ਸ਼ੈਫਰਨ) ਦਾ ਹੈ, ਦੇਖਣ ਤੇ ਵੱਡਾ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉੱਚੀ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਅਸਲ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਪਿਰਾਮਿਡ ਖੁਫੂ (ਚੀਪਸ) ਦਾ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ ਹੈ, ਜੋ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਹੈ। ਮਿਸਰ ਵਿੱਚ ਕਾਇਰੋ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬਾਹਰਵਾਰ ਗੀਜ਼ਾ ਵਿਖੇ ਸਥਿਤ ਤਿੰਨ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪਿਰਾਮਿਡ ਚੌਥੇ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਖੁਫੂ, ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਖਫਰੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੋਤੇ ਮੇਨਕੌਰ ਲਈ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਨ। ਖੁਫੂ ਦਾ ਪਿਰਾਮਿਡ "ਪੁਰਾਤਨ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸੱਤ ਅਜੂਬਿਆਂ" ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਬਚਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਮਿਸਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਿਰਾਮਿਡ, ਗੀਜ਼ਾ ਪਠਾਰ 'ਤੇ ਬਣਾਏ ਗਏ ਪਿਰਾਮਿਡਾਂ ਸਮੇਤ, ਨੀਲ ਨਦੀ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਸਥਿਤ ਹਨ।

ਖੁਫੂ ਦੇ ਪਿਰਾਮਿਡ ਨੂੰ ਮਿਸਰੀ ਫ਼ਿਰਓਨ ਖੁਫੂ (ਚੀਪਸ) ਨੇ ਚੌਥੇ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਲਗਭਗ 2560 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਹ 4500 ਸਾਲ ਪੁਰਾਣਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ਤੇ ਸਵੀਕਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਿਰਾਮਿਡ ਫ਼ਿਰਓਨ ਖੁਫੂ ਦੇ ਦਫਨਾਉਣ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਸਿਧਾਂਤ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਹਨ ਕਿ ਪਿਰਾਮਿਡ ਕਿਉਂ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਨ? ਕੁਝ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਗੋਲ ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਆਬਜ਼ਰਵੇਟਰੀਜ਼ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਲਾਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਤੱਕ ਜੋੜਦੇ ਹਨ। ਪਿਰਾਮਿਡ ਸਮੂਹ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਪਿਰਾਮਿਡ ਖੁਫੂ(ਚੀਪਸ) ਦਾ ਪਿਰਾਮਿਡ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਤਿੰਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੈ, ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਹਰੇਕ ਪਾਸੇ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਔਸਤ 755.75 ਫੁੱਟ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਮੂਲ ਉਚਾਈ 481.4 ਫੁੱਟ ਹੈ। ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ ਨੂੰ ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ 6 ਮਿਲੀਅਨ ਟਨ ਵਜ਼ਨ ਵਾਲੇ ਅੰਦਾਜ਼ਨ 2.3 ਮਿਲੀਅਨ ਵੱਡੇ ਪੱਥਰਾਂ ਦੀ ਖੁਦਾਈ ਕਰਕੇ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੱਧ ਪਿਰਾਮਿਡ ਖਫਰੇ(ਸ਼ੈਫਰਨ) ਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੀ ਹਰ ਪਾਸੇ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਲਗਭਗ 707.75 ਫੁੱਟ ਹੈ ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਣਾਉਣ ਸਮੇਂ ਲਗਭਗ 471 ਫੁੱਟ ਉੱਚਾ ਸੀ। ਸਭ ਤੋਂ ਦੱਖਣੀ ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਪਿਰਾਮਿਡ ਮੇਨਕੌਰ (ਮਾਈਕੇਰੀਨਸ) ਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਹਰੇਕ ਪਾਸੇ ਦਾ ਮਾਪ 356.5 ਫੁੱਟ ਹੈ ਅਤੇ ਢਾਂਚੇ ਦੀ ਪੂਰੀ ਉਚਾਈ ਲਗਭਗ 218 ਫੁੱਟ ਹੈ। ਉਪਰੋਕਤ ਤਿੰਨੇ ਪਿਰਾਮਿਡ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਅਤੇ ਮੱਧਕਾਲੀ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰੂਨੀ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੁੱਟੇ ਗਏ ਸਨ। 

ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ ਪੱਥਰ ਦੇ ਲਗਭਗ 2.3 ਮਿਲੀਅਨ ਬਲਾਕਾਂ ਦਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਪੂਰਾ ਹੋਣ 'ਤੇ ਲਗਭਗ 50 ਮੰਜ਼ਲਾਂ ਉੱਚਾ ਸੀ। ਹਰੇਕ ਪੱਥਰ ਦੇ ਬਲਾਕ ਦਾ ਭਾਰ ਔਸਤਨ 2.5 ਤੋਂ 15 ਟਨ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਅਧਾਰ ਕੰਪਾਸ ਦੇ ਚਾਰ ਮੁੱਖ ਬਿੰਦੂਆਂ ਨਾਲ ਸੰਗਠਿਤ ਪਾਸਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਭਗ ਸੰਪੂਰਨ ਅਤੇ ਪੱਧਰੀ ਵਰਗ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਚੂਨੇ ਦੇ ਪੱਥਰ ਦੇ ਬਲਾਕਾਂ ਨਾਲ ਬਣਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਹਲਕੇ ਰੰਗ ਦੇ ਚੂਨੇ ਦੇ ਇੱਕ ਬਾਹਰੀ ਕੇਸਿੰਗ ਵਿੱਚ ਢੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਬਾਰੀਕ ਚੂਨਾ ਪੱਥਰ ਮਿਟ ਗਿਆ ਪਰ ਸਮੱਗਰੀ ਅਜੇ ਵੀ ਅੰਦਰਲੇ ਰਸਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੱਭੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਅੰਦਰੂਨੀ ਦਫ਼ਨਾਉਣ ਵਾਲਾ ਚੈਂਬਰ ਗ੍ਰੇਨਾਈਟ ਦੇ ਵੱਡੇ ਬਲਾਕਾਂ ਦਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਿਰਾਮਿਡਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੀ "ਗੀਜ਼ਾ ਦਾ ਮਹਾਨ ਸਫ਼ਿੰਕਸ" ਨਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਚੂਨੇ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਹੈ। ਜੋ ਇੱਕ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਜੀਵ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਸਰੀਰ ਸ਼ੇਰ ਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿਰ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਿਰਾਮਿਡ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿੱਚ 20 ਸਾਲ ਲੱਗ ਗਏ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ 20,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਾਮੇ, ਰਸੋਈਏ, ਤਰਖਾਣ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਵਾਹਕ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਇਸ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰਲ ਮਾਸਟਰਪੀਸ ਨੂੰ ਕਿਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਪੱਕਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਖੁਫੂ ਦੇ ਵਜ਼ੀਰ, ਹੇਮਿਊਨੂ(ਜਿਸ ਨੂੰ ਹੇਮੋਨ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ), ਨੂੰ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ ਦਾ ਆਰਕੀਟੈਕਟ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। 

ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਵਿਗਿਆਨਕ ਅਤੇ ਵਿਕਲਪਕ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਸਹੀ ਨਿਰਮਾਣ ਤਕਨੀਕਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਕ ਵਿਆਖਿਆ ਅਨੁਸਾਰ ਕੁਝ ਵਿਗਿਆਨੀ ਸਹਿਮਤੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪੱਥਰ ਦੀ ਖੁਦਾਈ ਪਿਰਾਮਿਡ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖੱਡ ਤੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਰੇਗਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਢੋਆ ਢੋਆਈ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰੇਤ ਨੂੰ ਗਿੱਲਾ ਕਰਕੇ ਆਸਾਨ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇਹ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੱਥਰ ਇੱਕ ਸਥਾਨ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਸਥਾਨ ਤੱਕ ਕਿਵੇਂ ਪਹੁੰਚੇ, ਨਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਫਿਰ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਤਿਕੋਣ ਵਿੱਚ ਜਮ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਕੁ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਬਾਹਰੀ ਗ੍ਰਹਿ ਦੇ ਵਾਸੀਆਂ(ਏਲੀਅਨਾਂ) ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਬਣਾਏ ਵੀ ਮੰਨਦੇ ਹਨ। ਜਿੰਨੇ ਮੂੰਹ ਓਹਨੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਾਲੀ ਕਹਾਵਤ ਫਿੱਟ ਬੈਠਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾਏ ਗਏ ਇਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ। ਪਰ ਅਸੀਂ ਸਭ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਲੋੜ ਕਾਢ ਦੀ ਮਾਂ ਹੈ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕੋਈ ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਵਿਕਸਤ ਕਰ ਲਈ ਹੋਵੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੱਥਰਾਂ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕ ਕੇ ਉੱਪਰ ਰੱਖਣ ਦੀ। ਰੋਲੈਂਡ ਐਨਮਾਰਚ, ਇੱਕ ਖੋਜਕਰਤਾ ਜੋ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੌੜੀਆਂ ਦੇ ਪੈਟਰਨ ਇੱਕ ਖਾਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਰੱਸੀ ਅਤੇ ਪੁਲੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਮਾਨ ਪੁਲੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਯੂਨਾਨੀ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਵਿੱਚ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਖੋਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਯੰਤਰਾਂ ਤੋਂ ਕੁਝ 2,000 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਸਲ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੋਵੇਗੀ। ਪਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਤਾਂ ਪੱਕੀ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਧਾਰਨ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਦੀ ਪੱਕੀ ਸਮਝ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਸੰਭਵ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਮਿਹਨਤ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਪਿਰਾਮਿਡ ਦਾ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਦੁਆਰ ਖੁਦਾਈ ਦੁਆਰਾ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਸੀਮਿੰਟ ਦੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲੋਹੇ ਦੀਆਂ ਗਰਿੱਲਾਂ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਰਸਤੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਇਹ ਹੋਰ ਤੰਗ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਿੱਸੇ ਉਚਾਈ ਅਤੇ ਚੌੜਾਈ ਵਿੱਚ 1.5 ਮੀਟਰ ਤੋਂ ਵੀ ਘੱਟ ਹਨ।  ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਲਈ ਲਾਂਘੇ ਵਿੱਚ ਬਿਨਾਂ ਤਿਲਕਣ ਵਾਲੇ ਲੱਕੜ ਦੇ ਬੋਰਡ, ਹੈਂਡਰੇਲ, ਲਾਈਟਿੰਗ ਲੈਂਪ ਲਗਾਏ ਗਏ ਹਨ। ਇੰਨੀ ਡੂੰਘੀ ਅਤੇ ਤੰਗ ਸੁਰੰਗ ਵਿੱਚ, ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਹਰ ਸਮੇਂ ਝੁਕਣਾ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਚੜ੍ਹਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਸਰੀਰਕ ਤਾਕਤ ਲਈ ਇੱਕ ਇਮਤਿਹਾਨ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਤੁਸੀਂ ਅਜਿਹੇ ਉੱਚੇ ਪਿਰਾਮਿਡ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਬੁੱਧੀ ਅਤੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਤਕਨੀਕ 'ਤੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋਵੋਗੇ। ਇਹ ਗੁਫਾ ਅੰਤ ਬਿੰਦੂ, ਯਾਨੀ ਕਿ ਕਿੰਗਜ਼ ਚੈਂਬਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਕਿ ਆਖਰੀ ਖੰਡ ਮਾਰਗ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਤੰਗ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਨੀਵਾਂ ਭਾਗ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਉਚਾਈ ਅਤੇ ਚੌੜਾਈ 1.2 ਮੀਟਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਹੈ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਇਸਦਾ ਆਕਾਰ ਤਾਬੂਤ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿੰਗਜ਼ ਚੈਂਬਰ ਖੁਫੂ ਦੇ ਪਿਰਾਮਿਡ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖਾਲੀ ਸਰਕੋਫੈਗਸ(ਤਾਬੂਤ) ਭੇਤ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। 

ਖੁਫੂ ਦੀ ਮਮੀ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਪਿਰਾਮਿਡ ਦੇ ਅੰਦਰਲੇ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮ੍ਰਿਤਕਾਂ ਲਈ ਪਰਲੋਕ ਵਿੱਚ ਵਰਤਣ ਲਈ ਚੀਜ਼ਾਂ ਰੱਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕੀਮਤੀ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਮਿਸਰੀ ਫ਼ਿਰਓਨਾਂ(ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ) ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਹਾਨ ਖਜ਼ਾਨੇ ਦੇ ਨਾਲ ਦਫਨਾਏ ਜਾਣ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। 17ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਆਧੁਨਿਕ ਪੁਰਾਤੱਤਵ-ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਢਾਂਚਿਆਂ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਨੇ ਪਿਰਾਮਿਡਾਂ ਦੇ ਖਜ਼ਾਨਿਆਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟ ਲਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਲੁਟੇਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਾਰਗਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਏ ਜੋ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਪਿਰਾਮਿਡ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਢਾਂਚੇ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਮੌਜੂਦ ਹਨ। ਪੁਰਾਤੱਤਵ-ਵਿਗਿਆਨੀ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਜੋ ਵੀ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਏ ਉਹ ਖਾਲੀ ਕਮਰੇ ਸਨ। ਪਿਰਾਮਿਡ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਮਮੀ ਜਾਂ ਖਜ਼ਾਨਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। ਭਾਵੇਂ ਮਿਸਰੀਆਂ ਨੇ ਪਿਰਾਮਿਡਾਂ ਦੇ ਬੋਬੀਟਰੈਪ ਹੋਣ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮਿੱਥਾਂ ਨੂੰ ਫੈਲਾਇਆ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਇੱਕ ਵਾਰ ਅੰਦਰ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲੇਗਾ ਪਰ ਫਿਰ ਉਹ ਇਹਨਾਂ ਖਜ਼ਾਨਿਆਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਖਾਲੀ ਕਮਰਿਆਂ ਤੋਂ ਸਿੱਧੇ ਸਿੱਧੇ ਦੋ ਸਿੱਟੇ ਕੱਢੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਪਰੋਕਤ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਕਬਰੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਖਜ਼ਾਨਾ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਨੇ ਪਿਰਾਮਿਡ ਤੋਂ ਲੁੱਟ ਲਿਆ ਅਤੇ ਕੁਝ ਖਾਲੀ ਕਮਰਿਆਂ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ। ਜਾਂ ਫਿਰ ਦੂਜਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਖੁਫੂ ਦੀ ਮੰਮੀ ਅਤੇ ਖਜ਼ਾਨਾ ਅਜੇ ਵੀ ਚਲਾਕੀ ਨਾਲ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ ਦੇ ਅੰਦਰ ਲੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਕੋਈ ਗੁਪਤ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਲੱਭਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।