ਪੁਲਾੜ ਦੇ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ ਦੈਂਤ - ਬਲੈਕ ਹੋਲ

18ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ, ਜੌਨ ਮਿਸ਼ੇਲ ਅਤੇ ਪੀਅਰੇ-ਸਾਈਮਨ ਲੈਪਲੇਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਸਤੂਆਂ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗੁਰੂਤਾ ਖਿੱਚ ਇੰਨੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਸੀ ਕਿ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਬਾਹਰ ਨਾ ਨਿਕਲਣ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 1915 ਵਿੱਚ, ਆਈਨਸਟਾਈਨ ਨੇ ਸਾਪੇਖਤਾ ਦਾ ਜਨਰਲ ਸਿਧਾਂਤ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਗੁਰੂਤਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਗਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਕਾਰਲ ਸ਼ਵਾਰਜ਼ਚਾਈਲਡ ਨੇ 1916 ਵਿੱਚ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਲਈ ਸਾਪੇਖਤਾ ਸਿਧਾਂਤ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਹੱਲ ਲੱਭਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 1958 ਵਿੱਚ, ਡੇਵਿਡ ਫਿਨਕੇਲਸਟਾਈਨ ਨੇ ਇਸਦੀ ਹੋਰ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ। 1967 ਵਿੱਚ ਨਿਊਟ੍ਰੌਨ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਖੋਜ ਨੇ ਗੁਰੂਤਾਕਰਸ਼ਣ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਹੋਈਆਂ ਸੰਖੇਪ ਵਸਤੂਆਂ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਦਿਲਚਸਪੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ। "ਬਲੈਕ ਹੋਲ" ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ 1967 ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਖਗੋਲ-ਵਿਗਿਆਨੀ ਜੌਹਨ ਵ੍ਹੀਲਰ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। 

 11 ਫਰਵਰੀ 2016 ਨੂੰ, ਲਿਗੋ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸਹਿਯੋਗ (LSC) ਅਤੇ ਵੀਰਗੋ ਸਹਿਯੋਗ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਗਰੈਵੀਟੇਸ਼ਨਲ ਤਰੰਗਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ। ਇਹ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦੇ ਵਿਲੀਨਤਾ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਨਿਰੀਖਣ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਦਸੰਬਰ 2018 ਤੱਕ, 11 ਗਰੈਵੀਟੇਸ਼ਨਲ ਵੇਵ ਇਵੈਂਟ ਦੇਖੇ ਗਏ ਸਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ 10 ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦਾ ਵਿਲੀਨ ਹੋਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ ਅਤੇ ਅਪ੍ਰੈਲ 2019 ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਸਿੱਧੀ ਤਸਵੀਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਹ ਨਿਰੀਖਣ 2017 ਵਿੱਚ ਮੇਸੀਅਰ 87 ਦੇ ਗਲੈਕਟਿਕ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਸੁਪਰਮੈਸਿਵ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦੀ ਈਵੈਂਟ ਹੋਰਾਈਜ਼ਨ ਟੈਲੀਸਕੋਪ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 

ਵਿਗਿਆਨੀ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਤਾਰੇ ਦੀ ਮੌਤ ਨਾਲ ਇੱਕ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਜਿਹਾ ਤਾਰਾ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕੋਰ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰੂਨੀ ਥਰਮੋਨਿਊਕਲੀਅਰ ਈਂਧਨ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕੋਰ ਅਸਥਿਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਗਰੂਤਾਕਰਸ਼ਣ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰ ਵੱਲ ਢਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤਾਰੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਰਲੀਆਂ ਪਰਤਾਂ ਉੱਡ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਾਰੇ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਡਿੱਗਣ ਵਾਲੇ ਸੰਘਟਕ ਪਦਾਰਥ ਦਾ ਕੁਚਲਣ ਵਾਲਾ ਭਾਰ ਮਰ ਰਹੇ ਤਾਰੇ ਨੂੰ ਜ਼ੀਰੋ ਆਇਤਨ ਅਤੇ ਅਨੰਤ ਘਣਤਾ ਦੇ ਇੱਕ ਬਿੰਦੂ ਤੱਕ ਸੰਕੁਚਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਸਿੰਗਲੈਰਿਟੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦੀ ਬਣਤਰ ਦੇ ਵੇਰਵਿਆਂ ਦੀ ਗਣਨਾ ਅਲਬਰਟ ਆਈਨਸਟਾਈਨ ਦੇ ਸਾਪੇਖਤਾ ਦੇ ਆਮ ਸਿਧਾਂਤ ਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸਿੰਗਲੈਰਿਟੀ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਵੈਂਟ ਹੋਰੀਜ਼ਨ (ਇੱਕ ਲੰਬਾਤਮਕ ਕੇਦਰ ਜਿੱਥੇ ਗੁਰੂਤਾ ਬਲ ਜਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ) ਦੇ ਅੰਦਰ ਬਚਣ ਦੀ ਵੇਗ (ਅਰਥਾਤ, ਕਿਸੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਵਸਤੂ ਦੇ ਗੁਰੂਤਾ ਬਲ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਪਦਾਰਥ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੀ ਵੇਗ) ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਗਤੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਵੀ ਪੁਲਾੜ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਸਕਦੀਆਂ। ਜਰਮਨ ਖਗੋਲ-ਵਿਗਿਆਨੀ ਕਾਰਲ ਸ਼ਵਾਰਜ਼ਚਾਈਲਡ, ਜਿਸ ਨੇ 1916 ਵਿੱਚ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜੋ ਕੋਈ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦੇ, ਦੇ ਬਾਅਦ ਘਟਨਾ ਦੀ ਦੂਰੀ ਦੇ ਘੇਰੇ ਨੂੰ ਸ਼ਵਾਰਜ਼ਚਾਈਲਡ ਰੇਡੀਅਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਵਾਰਜ਼ਚਾਈਲਡ ਰੇਡੀਅਸ ਦਾ ਆਕਾਰ ਟੁੱਟਣ ਵਾਲੇ ਤਾਰੇ ਦੇ ਪੁੰਜ ਦੇ ਅਨੁਪਾਤੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਸੂਰਜ ਨਾਲੋਂ 10 ਗੁਣਾ ਵੱਡੇ ਪੁੰਜ ਵਾਲੇ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਲਈ, ਘੇਰਾ 30 ਕਿਲੋਮੀਟਰ (18.6 ਮੀਲ) ਹੋਵੇਗਾ। ਵੱਡੇ ਤਾਰੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਅੰਤ 'ਤੇ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। 

ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਭਾਵੇਂ ਕਿੰਨੇ ਵੀ ਵੱਡੇ ਕਿਉ ਨਾ ਹੋਣ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਦੇਖਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਾਡੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਪਰ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦੀ ਗੁਰੂਤਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਣ ਦਿੰਦੀ । ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਨਿਰੀਖਣ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਨੇੜਲੀਆਂ ਵਸਤੂਆਂ 'ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਗੁਰੂਤਾ ਬਲ ਦੁਆਰਾ ਪੲੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਜੇਕਰ ਇੱਕ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਇੱਕ ਬਾਈਨਰੀ ਸਟਾਰ ਸਿਸਟਮ(ਦੋ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੋਵੇਂ ਤਾਰੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਅਤੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂਤਾ ਖਿੱਚ ਦੁਆਰਾ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ) ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਸਾਥੀ ਤੋਂ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਵਿੱਚ ਵਹਿਣ ਵਾਲਾ ਪਦਾਰਥ ਤੀਬਰਤਾ ਨਾਲ ਗਰਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦੇ ਇਵੈਂਟ ਹੌਰੀਜ਼ਨ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਅਲੋਪ ਹੋ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਐਕਸ-ਰੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਛੱਡਦਾ ਹੈ। ਬਾਈਨਰੀ ਐਕਸ-ਰੇ ਸਿਸਟਮ ਸਿਗਨਸ ਐਕਸ-1 ਦੇ ਕੰਪੋਨੈਂਟ ਸਟਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਹੈ ਜੋ ਸਿਗਨਸ ਤਾਰਾਮੰਡਲ ਵਿੱਚ 1971 ਵਿੱਚ ਖੋਜਿਆ ਗਿਆ, ਇਸ ਬਾਈਨਰੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੀਲਾ ਸੁਪਰਜਾਇੰਟ ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਦਿੱਖ ਸਾਥੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸੂਰਜ ਦੇ ਪੁੰਜ ਨਾਲੋਂ 14.8 ਗੁਣਾ 5.6 ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਮਿਆਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈ।

 ਕੁਝ ਬਲੈਕ ਹੋਲਜ਼ ਦੀ ਜ਼ਾਹਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੈਰ-ਤਾਰਾ ਉਤਪਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖਗੋਲ-ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਇੰਟਰਸਟੈਲਰ ਗੈਸ ਦੀ ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ ਕੁਆਸਰਾਂ(ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੱਡੇ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਵੇਗ 'ਤੇ ਘੁੰਮਦੀ ਗੈਸ ਦੁਆਰਾ ਸੰਚਾਲਿਤ ਬਹੁਤ ਉੱਚੀ ਚਮਕ ਦੀ ਇੱਕ ਖਗੋਲੀ ਵਸਤੂ) ਅਤੇ ਗਲੈਕਸੀਆਂ ਦੇ ਕੇਂਦਰਾਂ 'ਤੇ ਸੁਪਰਮੈਸਿਵ ਬਲੈਕ ਹੋਲਜ਼ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਢਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਡਿੱਗਣ ਵਾਲੀ ਗੈਸ ਦੇ ਪੁੰਜ ਤੋਂ 100 ਗੁਣਾ ਤੋਂ ਵੱਧ ਊਰਜਾ ਦੇਣ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਹੜੀ ਕਿ  ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਫਿਊਜ਼ਨ ਰਾਹੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਊਰਜਾ ਸਮਾਨ ਹੈ। ਇਸ ਅਨੁਸਾਰ, ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂਤਾ ਬਲ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇੰਟਰਸਟੈਲਰ ਗੈਸ ਦੇ ਲੱਖਾਂ ਜਾਂ ਅਰਬਾਂ ਸੂਰਜੀ ਪੁੰਜਾਂ ਦਾ ਢਹਿ ਜਾਣਾ ਕਵਾਸਰਾਂ ਅਤੇ ਕੁਝ ਗੈਲੈਕਟਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਊਰਜਾ ਆਉਟਪੁੱਟ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੋਵੇਗਾ।

2017 ਵਿੱਚ ਈਵੈਂਟ ਹੋਰਾਈਜ਼ਨ ਟੈਲੀਸਕੋਪ ਨੇ M87 ਗਲੈਕਸੀ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਸੁਪਰਮੈਸਿਵ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦੀ ਇੱਕ ਤਸਵੀਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦਾ ਪੁੰਜ ਸਾਢੇ ਛੇ ਅਰਬ ਸੂਰਜਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ 38 ਅਰਬ ਕਿਲੋਮੀਟਰ (24 ਅਰਬ ਮੀਲ) ਵਿੱਚ ਹੈ। ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਚਿੱਤਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਹੋਰ ਵੀ ਵੱਡੇ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦੀ ਹੋਂਦ, ਹਰੇਕ ਦਾ ਪੁੰਜ 10 ਬਿਲੀਅਨ ਸੂਰਜਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ, ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ NGC 3842 ਅਤੇ NGC 4889 ਆਕਾਸ਼ਗੰਗਾਵਾਂ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਬਹੁਤ ਉੱਚੇ ਵੇਗ 'ਤੇ ਗੈਸ ਦੇ ਘੁੰਮਣ ਦੇ ਊਰਜਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਤੋਂ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਖਗੋਲ-ਵਿਗਿਆਨੀ ਸਟੀਫਨ ਹਾਕਿੰਗ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਿਸਮ ਦੇ ਨਾਨ-ਸਟੈਲਰ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦੀ ਹੋਂਦ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਹਾਕਿੰਗ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛੋਟੇ-ਮੁੱਢਲੇ ਬਲੈਕ ਹੋਲ, ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਐਸਟੇਰੋਇਡ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਜਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਘੱਟ ਪੁੰਜ ਵਾਲੇ ਬਿਗ ਬੈਂਗ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਬਹੁਤ ਉੱਚ ਤਾਪਮਾਨ ਅਤੇ ਘਣਤਾ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੀ ਉਤਪਤੀ 13.8 ਬਿਲੀਅਨ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸੀ, ਬਣੇ ਸਨ। ਇਹ ਅਖੌਤੀ ਮਿੰਨੀ(ਛੋਟੇ) ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਹਾਕਿੰਗ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਰਾਹੀਂ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪੁੰਜ ਗੁਆ ਕੇ ਅਲੋਪ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਥਿਊਰੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਵਾਧੂ ਮਾਪਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਸਹੀ ਹਨ, ਤਾਂ ਲਾਰਜ ਹੈਡ੍ਰੋਨ ਕੋਲਾਈਡਰ(ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਕਣ ਐਕਸਲੇਟਰ) ਮਿੰਨੀ ਬਲੈਕ ਹੋਲਜ਼ ਦੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੰਖਿਆ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।