ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਦੀ ਖੋਜ - 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਵੱਡੀ ਗ਼ਲਤੀ
ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਐਡਵਰਡੀਅਨ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਅਰਨੈਸਟ ਰਦਰਫੋਰਡ ਵਰਗੇ ਵਿਗਿਆਨੀ ਭੌਤਿਕ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰਨ ਦੇ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਸਨ। 1900 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਰੰਭ ਤੱਕ ਇਹ ਵਿਗਿਆਨੀ ਪਰਮਾਣੂ ਦੀ ਬਣਤਰ ਅਤੇ ਅਲਫ਼ਾ ਕਣਾਂ ਦੇ ਵਿਗਾੜ ਅਤੇ ਖਿੰਡਾਉਣ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। 1908 ਵਿੱਚ ਰਦਰਫੋਰਡ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਅਲਫ਼ਾ ਕਣ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਹੀਲੀਅਮ ਦਾ ਇੱਕ ਪਰਮਾਣੂ ਸੀ; 1911 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਪਰਮਾਣੂ ਦਾ ਨਿਊਕਲੀਅਸ ਇੱਕ ਕੇਂਦਰਿਤ ਪੁੰਜ ਨੂੰ ਔਰਬਿਟ ਵਿੱਚ ਇਲੈਕਟ੍ਰੌਨਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਪਾਇਆ ਹੈ। 1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੱਕ ਪਰਮਾਣੂ ਵਿਗਿਆਨੀ ਯੂਰੇਨੀਅਮ ਦੇ ਪਰਮਾਣੂ ਨੂੰ ਨਿਊਟ੍ਰੋਨ ਨਾਲ ਵੰਡਣ ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਧਾਰਨਾ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।
ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਨਿਊਟ੍ਰੋਨ ਆਈਸੋਟੋਪ ਯੂਰੇਨੀਅਮ-235 ਜਾਂ ਪਲੂਟੋਨੀਅਮ-239 ਦੇ ਇੱਕ ਪਰਮਾਣੂ ਦੇ ਨਿਊਕਲੀਅਸ ਨੂੰ ਮਾਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਉਸ ਨਿਊਕਲੀਅਸ ਨੂੰ ਦੋ ਟੁਕੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਨਿਊਕਲੀਅਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੂਲ ਨਿਊਕਲੀਅਸ ਦੇ ਲਗਭਗ ਅੱਧੇ ਪ੍ਰੋਟੋਨ ਅਤੇ ਨਿਊਟ੍ਰੋਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਵੰਡਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ, ਥਰਮਲ ਊਰਜਾ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ, ਨਾਲ ਹੀ ਗਾਮਾ ਕਿਰਨਾਂ ਅਤੇ ਦੋ ਜਾਂ ਦੋ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਿਊਟ੍ਰੋਨ, ਛੱਡੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਸ਼ਰਤਾਂ ਅਧੀਨ, ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਵਾਲੇ ਨਿਊਟ੍ਰੋਨ ਸਟਰਾਈਕ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਯੂਰੇਨੀਅਮ ਨਿਊਕਲੀਅਸ ਨੂੰ ਵਿਖੰਡਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਫਿਰ ਹੋਰ ਨਿਊਕਲੀਅਸ ਨੂੰ ਵੰਡਣ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਨਿਊਟ੍ਰੋਨ ਦਾ ਨਿਕਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਗੁਣਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਖੰਡਨ ਦੀ ਇਹ ਲੜੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਵਿੱਚ ਸਮਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਸਾਰੀ ਵਿਖੰਡਨਯੋਗ ਸਮੱਗਰੀ ਖਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਿਸਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਦਾ ਮੁੱਢਲਾ ਸਿਧਾਂਤ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸੰਸਾਰ ਯੁੱਧ ਵਿਚ ਵਰਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਵਿਚ ਯੂਰੇਨੀਅਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਸਨੂੰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਨੇ 6 ਅਗਸਤ 1945 ਨੂੰ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ, ਜਾਪਾਨ ਉੱਤੇ ਸੁੱਟਿਆ ਸੀ। ਧਮਾਕਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 15,000 ਟਨ ਤੋਂ ਵੱਧ TNT ਦੀ ਤਾਕਤ ਸੀ, ਤੁਰੰਤ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ 20,000 ਸਿਪਾਹੀ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ 70,000 ਲੋਕ ਤੁਰੰਤ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਸਾਲ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਮਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 100,000 ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰ ਗਈ ਸੀ। ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ 67 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਤੋਂ ਵੱਧ ਢਾਂਚੇ ਤਬਾਹ ਜਾਂ ਨੁਕਸਾਨੇ ਗਏ ਸਨ। ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਨੂੰ ਇਸ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਜਾਪਾਨ ਉੱਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਹਵਾਈ ਸੈਨਾ ਦੇ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਬੰਬਾਰੀ ਹਮਲਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਇਸਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸਲਈ ਇਸਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਢੁਕਵੀਂ ਥਾਂ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਦੂਜਾ, ਇਹ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਫੌਜੀ ਅੱਡਾ ਵੀ ਸੀ।
ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਦੁਰਘਟਨਾ ਕਮਿਸ਼ਨ (ਏਬੀਸੀਸੀ) 1946 ਵਿੱਚ ਪਰਮਾਣੂ-ਬੰਬ ਤੋਂ ਬਚੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਦੇ ਦੇਰ ਨਾਲ ਪੈਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਹੈਰੀ ਐਸ. ਟਰੂਮਨ ਵੱਲੋਂ ਨੈਸ਼ਨਲ ਅਕੈਡਮੀ ਆਫ਼ ਸਾਇੰਸਿਜ਼-ਨੈਸ਼ਨਲ ਰਿਸਰਚ ਕੌਂਸਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਇੱਕ ਕਮਿਸ਼ਨ ਸੀ। ਮੌਤ 'ਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਅਤੇ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਐਕਸਪੋਜ਼ਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਕੈਂਸਰਾਂ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ, ABCC ਨੇ ਅਕਤੂਬਰ 1950 ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 120,000 ਵਿਅਕਤੀਆਂ 'ਤੇ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਅਧਿਐਨ ਅਤੇ ਸੰਬੰਧਿਤ ਅਧਿਐਨਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਅਧਿਐਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਅਪ੍ਰੈਲ 1975 ਵਿੱਚ ABCC ਨੂੰ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਇਫੈਕਟਸ ਰਿਸਰਚ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ (RERF) ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੁਨਰਗਠਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ, ਇਹ ਅਧਿਐਨ 60 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਜਾਰੀ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਰਵੇਖਣਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦਾ ਸੰਖੇਪ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ:
1) ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬਾਂ ਤੋਂ ਬਚੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਖਾਸ ਅੰਗਾਂ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਵਧੇਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
2) ਗੈਰ-ਕੈਂਸਰ ਰੋਗ (ਮੋਤੀਆਬਿੰਦ, ਸੁਭਾਵਕ ਥਾਇਰਾਇਡ ਟਿਊਮਰ, ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ, ਸਟ੍ਰੋਕ), ਇਮਿਊਨ ਸਿਸਟਮ ਦਾ ਵਿਗੜਣਾ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੁਢਾਪੇ ਦੇ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਦੀਆਂ ਉੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਬਚੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਮੂਲੀ ਜਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆਵਾਂ ਵਧੇਰੇ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਖੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।
3) ਨਾ ਤਾਂ ਜੈਨੇਟਿਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੌਤ ਦਰ ਜਾਂ ਕੈਂਸਰ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧੇ ਦੀ ਅੱਜ ਤੱਕ ਬਚੇ ਹੋਏ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।
ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਬਾਅਦ ਅਤੇ 1940 ਅਤੇ 1950 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰੀਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਮਰੀਕਨ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਧਮਾਕੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਛੱਡੇ ਗਏ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਦੇ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਹੋ ਗਏ। ਰਸਲ-ਆਈਨਸਟਾਈਨ ਮੈਨੀਫੈਸਟੋ ਸ਼ੀਤ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਬਰਟਰੈਂਡ ਰਸਲ ਦੁਆਰਾ 9 ਜੁਲਾਈ, 1955 ਨੂੰ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਨੇ ਪਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਖ਼ਤਰਿਆਂ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਹੱਲ ਲੱਭਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਦਸਤਖਤ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਲਬਰਟ ਆਇਨਸਟਾਈਨ ਸਮੇਤ ਗਿਆਰਾਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 18 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1955 ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਸਨ।
1957 ਵਿੱਚ, ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪਰਮਾਣੂ ਊਰਜਾ ਏਜੰਸੀ (IAEA) ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਪਰਮਾਣੂ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਦੇ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਕਾਰਜਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ, ਇਸਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਉਪਾਅ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ ਸੁਰੱਖਿਆ ਉਪਾਵਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਲਈ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ ਦੇ ਤਹਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।
ਸ਼ੀਤ ਯੁੱਧ ਦੇ ਸਿਖਰ 'ਤੇ 1961 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਵਿਰੋਧੀ ਅੰਦੋਲਨ ਇੱਕ ਸਮਾਜਿਕ ਅੰਦੋਲਨ ਵਜੋਂ ਉਭਰਿਆ। 1 ਨਵੰਬਰ, 1961 ਨੂੰ ਕਾਰਕੁਨ ਬੇਲਾ ਅਬਜ਼ੁਗ ਦੁਆਰਾ ਸਹਿ-ਸੰਗਠਿਤ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਲਈ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਹੜਤਾਲ ਦੌਰਾਨ, ਲਗਭਗ 50,000 ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ 60 ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ।
ਪਰਮਾਣੂ ਵਿਰੋਧੀ ਅੰਦੋਲਨ ਨੇ 1970 ਅਤੇ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਥ੍ਰੀ ਮਾਈਲ ਆਈਲੈਂਡ ਦੁਰਘਟਨਾ-1979 ਵਿੱਚ ਪੈਨਸਿਲਵੇਨੀਆ ਪਾਵਰ ਪਲਾਂਟ ਵਿੱਚ ਪਰਮਾਣੂ ਪਿਘਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਰਮਾਣੂ ਰਿਐਕਟਰਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਉੱਚ ਪ੍ਰੋਫਾਈਲ ਵਿਰੋਧ ਦੇ ਨਾਲ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਿਆ।
1982 ਵਿੱਚ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਦਸ ਲੱਖ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸ਼ੀਤ ਯੁੱਧ ਦੇ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੀ ਦੌੜ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। 1996 ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਵਿਆਪਕ ਪਰਮਾਣੂ-ਟੈਸਟ-ਬੈਨ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ, ਜੋ ਪਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਟੈਸਟਾਂ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਟੈਸਟਿੰਗ ਪਾਬੰਦੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰੁਕਾਵਟ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ।
ਮਸ਼ਹੂਰ ਲਿਖਤਾਂ
ਪੁਲਾੜ ਦੇ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ ਦੈਂਤ - ਬਲੈਕ ਹੋਲ
18ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ, ਜੌਨ ਮਿਸ਼ੇਲ ਅਤੇ ਪੀਅਰੇ-ਸਾਈਮਨ ਲੈਪਲੇਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਸਤੂਆਂ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗੁਰੂਤਾ ਖਿੱਚ ਇੰਨੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸੀ ਕਿ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਬਾਹਰ ਨਾ ਨਿਕਲਣ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 1915 ਵਿੱਚ, ਆਈਨਸਟਾਈਨ ਨੇ ਸਾਪੇਖਤਾ ਦਾ ਜਨਰਲ ਸਿਧਾਂਤ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਗੁਰੂਤਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਗਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਕਾਰਲ ਸ਼ਵਾਰਜ਼ਚਾਈਲਡ ਨੇ 1916 ਵਿੱਚ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਲਈ ਸਾਪੇਖਤਾ ਸਿਧਾਂਤ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਹੱਲ ਲੱਭਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 1958 ਵਿੱਚ, ਡੇਵਿਡ ਫਿਨਕੇਲਸਟਾਈਨ ਨੇ ਇਸਦੀ ਹੋਰ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ। 1967 ਵਿੱਚ ਨਿਊਟ੍ਰੌਨ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਖੋਜ ਨੇ ਗੁਰੂਤਾਕਰਸ਼ਣ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਹੋਈਆਂ ਸੰਖੇਪ ਵਸਤੂਆਂ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਦਿਲਚਸਪੀ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ। "ਬਲੈਕ ਹੋਲ" ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ 1967 ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਖਗੋਲ-ਵਿਗਿਆਨੀ ਜੌਹਨ ਵ੍ਹੀਲਰ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। 11 ਫਰਵਰੀ 2016 ਨੂੰ, ਲਿਗੋ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸਹਿਯੋਗ (LSC) ਅਤੇ ਵੀਰਗੋ ਸਹਿਯੋਗ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਗਰੈਵੀਟੇਸ਼ਨਲ ਤਰੰਗਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ। ਇਹ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦੇ ਵਿਲੀਨਤਾ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਨਿਰੀਖਣ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਦਸੰਬਰ 2018 ਤੱਕ, 11 ਗਰੈਵੀਟੇਸ਼ਨਲ ਵੇਵ ਇਵੈਂਟ ਦੇਖੇ ਗਏ ਸਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ 10 ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਦਾ ਵਿਲੀਨ ਹੋਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ ਅਤੇ ਅਪ੍ਰੈਲ 2019 ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਬਲੈਕ ਹੋਲ ਅਤ...
ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਪੁਲਾੜ ਯਾਤਰੀ
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਪਹਿਲਾ ਪੁਲਾੜ ਯਾਤਰੀ ਯੂਰੀ ਗਾਗਰਿਨ ਸੀ ਜੋ ਪੁਰਸ਼ ਸੀ। ਪਰ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਪੁਲਾੜ ਯਾਤਰੀ ਕੌਣ ਸੀ ਇਸ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋਣੇ। ਆਓ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਯਾਤਰੀ ਵੈਲਨਟੀਨਾ ਟੇਰੇਸ਼ਕੋਵਾ ਦੇ ਬਾਰੇ। ਵੈਲੇਨਟੀਨਾ ਵਲਾਦੀਮੀਰੋਵਨਾ ਟੇਰੇਸ਼ਕੋਵਾ(Valentina Vladimirovna Tereshkova) ਦਾ ਜਨਮ 6 ਮਾਰਚ, 1937 ਨੂੰ ਰੂਸ ਦੇ ਯਾਰੋਸਲਾਵਲ ਨੇੜੇ, ਬੋਲਸ਼ੋਏ ਮਾਸਲੇਨੀਕੋਵੋ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਕਿਸ਼ੋਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਕਾਈਡਾਈਵਿੰਗ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਲੈਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਮਈ 1959 ਵਿੱਚ 22 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਕਾਈਡਾਈਵਿੰਗ ਕਰਨ ਲਈ ਪਹਿਲੀ ਛਾਲ ਮਾਰੀ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਇੱਕ ਟੈਕਸਟਾਈਲ ਫੈਕਟਰੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਇੱਕ ਟਰੈਕਟਰ ਡਰਾਈਵਰ ਸਨ। ਪੁਲਾੜ ਯਾਤਰੀ ਚੁਣੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸਨੇ ਵੀ ਟੈਕਸਟਾਈਲ ਫੈਕਟਰੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਟੇਰੇਸ਼ਕੋਵਾ 400 ਤੋਂ ਵੱਧ ਬਿਨੈਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਚੁਣੀਆਂ ਗਈਆਂ ਪੰਜ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਸਿਖਲਾਈ ਵਿੱਚ ਵਜ਼ਨ ਰਹਿਤ ਉਡਾਣਾਂ, ਆਈਸੋਲੇਸ਼ਨ ਟੈਸਟ, ਸੈਂਟਰਿਫਿਊਜ ਟੈਸਟ, 120 ਪੈਰਾਸ਼ੂਟ ਜੰਪ ਅਤੇ ਜੈਟ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਪਾਇਲਟ ਸਿਖਲਾਈ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। ਮੂਲ ਯੋਜਨਾ ਵਿੱਚ, ਟੇਰੇਸ਼ਕੋਵਾ ਇੱਕ ਵੋਸਟੋਕ 5 ਰਾਕੇਟ 'ਤੇ ਆਰਬਿਟ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੋਨੋਮਰੀ...
ਰਹੱਸਮਈ ਗੀਜ਼ਾ ਦੇ ਪਿਰਾਮਿਡ
ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਮਿਸਰ ਦੇ ਪਿਰਾਮਿਡ ਬਣਾਏ ਗਏ ਹਨ ਗੀਜ਼ਾ ਦੇ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ, ਜੋ ਅਜੋਕੇ ਕਾਹਿਰਾ ਦੇ ਬਾਹਰਵਾਰ ਸਥਿਤ ਹਨ। ਵੱਖ -ਵੱਖ ਅਕਾਰ ਦੇ 100 ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਿਸਰੀ ਪਿਰਾਮਿਡ ਹਨ, ਅਤੇ ਗੁਆਂਢੀ ਸੂਡਾਨ ਵਿੱਚ 50 ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋਰ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਗੀਜ਼ਾ ਦੇ ਤਿੰਨ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਬਣ ਕੇ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਗੀਜ਼ਾ ਦੇ ਪਿਰਾਮਿਡਸ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹੇਠਾਂ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਮੱਧ ਪਿਰਾਮਿਡ, ਜੋ ਕਿ ਖਫਰੇ (ਸ਼ੈਫਰਨ) ਦਾ ਹੈ, ਕੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਵੱਡਾ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉੱਚੀ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਪਿਰਾਮਿਡ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਖੁਫੂ (ਚੀਪਸ) ਦਾ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ ਹੈ, ਜੋ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਹੈ। ਖੁਫੂ ਦਾ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਗੀਜ਼ਾ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਸੱਤ ਅਜੂਬਿਆਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਸਿਰਫ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ, ਖੁਫੂ ਦਾ ਮਹਾਨ ਪਿਰਾਮਿਡ, ਇੱਕ ਮੈਂਬਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਸੱਤ ਅਜੂਬਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ। ਮਿਸਰ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਸੱਤ ਅਜੂਬਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ, ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰੀਆ ਦਾ ਲਾਈਟਹਾਊਸ ਦਾ ਘਰ ਵੀ ਸੀ, ਜੋ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਨਸ਼ਟ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਖੁਫੂ ਦੇ ਪਿਰਾਮਿਡ ਦੀ ਉਚਾਈ 145 ਮੀਟਰ (475 ਫੁੱਟ) ਅਤ...
ਆਓ ਜਾਣੀਏ ਪੱਛਮੀ ਸੰਗੀਤਕ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਹਿੱਪ-ਹੌਪ ਬਾਰੇ
ਹਿੱਪ-ਹੌਪ, ਸੰਗੀਤਕ ਅੰਦੋਲਨ ਜਿਸਨੇ 1980 ਅਤੇ 90 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਰੈਪ ਲਈ ਸਹਾਇਕ ਸੰਗੀਤ, ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਜੋ ਤਾਲ ਅਤੇ/ਜਾਂ ਤੁਕਬੰਦੀ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਇਸਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸਥਾਈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਕਲਾ ਰੂਪ ਬਣ ਗਈ। ਹਿੱਪ ਹੌਪ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਸੰਖੇਪ ਇਤਿਹਾਸ ਹਿੱਪ-ਹੌਪ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਅਤੇ ਵਿਭਿੰਨ ਇਤਿਹਾਸ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੂਲ(Origins) : ਅਰੰਭਕ ਹਿੱਪ-ਹੌਪ ਸੰਗੀਤ ਨੇ 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰੌਂਕਸ ਦੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਿਟੀ ਬਰੋ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਦਿਖਾਈਆਂ। ਇਹ ਬਲੈਕ, ਲੈਟਿਨੈਕਸ ਅਤੇ ਕੈਰੇਬੀਅਨ ਅਮਰੀਕਨ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਬਲਾਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਇਕੱਠਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਹਿਯੋਗ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਰੰਭ ਹੋਇਆ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਡੀਜੇ ਵਜਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਰੂਹ ਅਤੇ ਫੰਕ ਸੰਗੀਤ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਸਨ। NYC DJs ਜਿਵੇਂ DJ Kool Herc, Grand Wizzard Theodore, Grandmaster Flash, ਅਤੇ Afrika Bambaataa ਨੇ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਟੁੱਟਣ ਵਾਲੇ ਬ੍ਰੇਕ (ਜਿਸਨੂੰ "ਬ੍ਰੇਕਬੀਟਸ" ਜਾਂ ਸਿਰਫ਼ "ਬ੍ਰੇਕ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ), ਟਰਨਟੇਬਲ ਤਕਨੀਕ, ਸਕ੍ਰੈਚਿੰਗ, ਫ੍ਰੀਸਟਾਈਲ ਅਤੇ ਜਮੈਕਨ "ਟੋਸਟਿੰਗ" ਦੇ ਅਧਾਰ ਤ...
ਪੂਰਬੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ vs ਪੱਛਮੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ
ਪੂਰਬ ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਭੂਗੋਲਿਕ ਵਾਤਾਵਰਣ ਅਤੇ ਜਲਵਾਯੂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਅੰਤਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਆਪਸੀ ਸਮਝ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੂਰਬੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਵਿਵਹਾਰ ਆਮ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਇਹ ਪੱਛਮੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਕਠੋਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪੂਰਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਮੱਧ ਪੂਰਬ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੱਛਮੀ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਦੱਖਣੀ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ, ਯੂਰਪੀਅਨ ਦੇਸ਼, ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਅਤੇ ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਪੂਰਬ ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅੰਤਰ ਹਨ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰਵੱਈਏ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪੱਛਮੀ ਵਧੇਰੇ ਵਿਅਕਤੀਵਾਦੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪੂਰਬੀ ਵਧੇਰੇ ਸਮੂਹਿਕ ਹੋਣ ਦਾ ਰੁਝਾਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਪੂਰਬੀ ਸਮਾਜ ਦਾ ਇੱਕ ਡੂੰਘਾ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸੰਕਲਪ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਅਟੱਲ ਹੈ। ਇਹ ਨਾਬਾਲਗ ਹੋਣ ਤੇ ਘਰ ਨੂੰ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦੇ। ਪੱਛਮੀ ਸਮਾਜ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਸਵੈ-ਵਿਕਾਸ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਪੇ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਅਕਸਰ ਸੁਤੰਤਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਪੱਛਮੀ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨਾ ਅਸਾਨ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਪੱਛਮੀ ਮਾਪਿਆਂ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਹੋਏ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਰਥਿਕ ਥੰਮ੍ਹ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਮਾਪਿਆਂ ਕੋਲ ਅਜਿਹਾ ਕਰ...
Comments
Post a Comment